Jasność co do Skandynawii, strefy Schengen i krajów nordyckich

Dla kogoś, kto planuje wyemigrować do Europy, tak wiele może wydawać się jasne, dopóki w środku nie ujawni się ukryta złożoność. Poza tym tak wielu uważa Europę za niemal idealne, homogeniczne społeczeństwo, przynajmniej jeśli chodzi o sposób, w jaki postępują. Podczas gdy kontynent w dużej mierze działa jako organ podlegający Komisji Europejskiej, nadal istnieje kilka partnerstw społecznych i gospodarczych lub bloków z regulacjami. Lepiej więc już teraz dobrze poznać Skandynawię, strefę Schengen i kraje nordyckie.

Za każdym razem, gdy osoba z zewnątrz ubiega się o wizę w celu podróży do Europy, wydawana jest wiza Schengen. Zawiera również konkretną nazwę kraju docelowego, do którego przybywa się po raz pierwszy. Ten port przybycia liczy się jako dom dla tego okresu. Być może zaciekawiłyby Cię pewne przepisy dotyczące każdego z tych małych bloków w strefie Schengen.

Nazwy bloków regionalnych, z którymi należy się zapoznać

Podczas gdy dzisiejszy Internet daje nam odpowiedź na prawie wszystko, czego możemy potrzebować za pomocą prostego kliknięcia, posiadanie pomysłu na to, czego szukać, ma ogromne znaczenie. Wyobraź sobie, że jesteś w Europie i ktoś mówi ci, że jest Bałkańczykiem, Śródziemnomorczykiem lub Skandynawem. Na początku możesz mieć niespodzianki wypisane na twarzy. Wewnątrz byłbyś jak aah! Myślałem, że jesteś Europejczykiem. Ale nieważne, istnieje podział Europy, choć nie zawsze mówi się o nim głośno, ponieważ nazwa „Europa” obejmuje wszystko.

W Europie zwroty Nordic, Schengen i Scandinavia nie są stosowane zamiennie, jak ma to miejsce w innych częściach świata. W rzeczywistości mówienie o tych miejscach tak, jakby oznaczały to samo, byłoby ignorancją nawet w stosunku do tego, co zapisano o nich w książkach.

Strefa Schengen

Teraz, gdy zdecydowałeś się nigdy nie wpaść w pułapkę ignorancji, pamiętaj, że Schengen reprezentuje strefę. Strefa składa się z 26 krajów europejskich. Tak więc wiza wydana w ambasadzie lub konsulacie zasadniczo daje możliwość odwiedzenia wszystkich tych krajów bez konieczności okazywania dodatkowego dokumentu tożsamości.

Rozległa strefa Schengen odnotowuje każdego roku tak wiele imigracji wewnątrz i na zewnątrz, jak i do wewnątrz. Działalność gospodarcza i głębokie więzi, które większość krajów Schengen nawiązała z biegiem czasu, sprawiają, że region ten jest tak piękny. W rzeczywistości w hierarchii przepisów istnieją przypadki, w których przepisy Schengen lub UE uchylają inne przepisy krajowe. Może to być ważne dla imigrantów starających się o pobyt lub zmianę statusu rezydenta. Powołanie się na przepisy UE w niektórych przypadkach i z dobrym prawnikiem może po prostu uratować twoją biedną skórę przed kłami deportacji.

Ważne kwestie, które każdy imigrant może chcieć poznać na temat każdego z krajów Schengen, można znaleźć tutaj.

Region nordycki

Region nordycki obejmuje pięć suwerennych państw: Danię, Szwecję, Norwegię, Finlandię i Islandię. Jednak trzy terytoria autonomiczne połączone z tymi pięcioma państwami: Grenlandią, Wyspami Owczymi i Alandią również stanowią ich część. Wszystkie one tworzą charakterystyczny region powiązany więzami historycznymi. Regiony mają również silną współpracę międzyrządową w zakresie granic państwowych.

Aby lepiej to zrozumieć, należy zrozumieć to krok po kroku. Na początek, Norden dosłownie oznacza „Północ” w językach norweskim, szwedzkim i duńskim. Północna nazwa tego regionu obowiązywała co najmniej do lat 50. ubiegłego wieku. Poza tym Francuzi wymyślili również wyrażenie „le pays Nordiques”, które oznacza po prostu kraje nordyckie. Jest to wspólny termin łączący wszystkie pięć północnych państw Europy pod jednym parasolem, który wszystkie te kraje akceptują.

Skandynawia

Często zadawane pytanie brzmi: gdzie leży Skandynawia? Choć mogłoby się wydawać, że odpowiedź na to pytanie jest prosta, to może się okazać, że jest ona trudniejsza. Musisz wiedzieć, że to, co naprawdę składa się na Skandynawię, może się zmieniać w zależności od kontekstu geograficznego, kulturowego i językowego.

Dowody, które warto sprawdzić, wskazują na to, że Skandynawia powstała w XVIII wieku. Ma to coś wspólnego z wysiłkami duńskich i szwedzkich uniwersytetów na rzecz wspólnej historii, sztuki, kultury i mitologii, które istniały między trzema państwami: Danią, Szwecją i Norwegią.

Aby poczuć się bardziej przypadkowo w tym temacie, może spróbuj pochwalić się, że oryginalną frazą w tej koncepcji była „Scania”. Scania oznacza najbardziej wysuniętą na południe prowincję Szwecji, która dała początek terminowi „Skandynawia”. Dania i Norwegia początkowo działały zjednoczone w ramach jednego królestwa, co było powodem ich wspólnego zamiłowania do hygge.

Norwegia i Szwecja również podlegały jednemu królestwu, dopóki Norwegia nie uzyskała niepodległości. Dlatego też Skandynawia tworzy grupę krajów, która obejmuje Danię, Szwecję, Norwegię, ale czasami również Finlandię, Islandię i Wyspy Owcze.

Co tak naprawdę odróżnia te trzy regiony?

Często zdarza się, że ludzie nie zawsze zgadzają się co do definicji krajów nordyckich i Skandynawii. Zwykle, gdy pojawia się słowo Nordic, sprawy stają się jeszcze bardziej skomplikowane, jeśli chodzi o region nordycki i skandynawski. Wydaje się, że oznacza to mniej więcej to samo, biorąc pod uwagę fakt, że te dwie rzeczy mają ze sobą coś wspólnego. Z tego powodu niektóre osoby zawsze używają Skandynawii i krajów nordyckich zamiennie, podczas gdy inne dodają określone znaczenie do każdego regionu.

Dla niektórych osób Skandynawia obejmuje tylko Danię, Norwegię i Szwecję bez Finlandii i Islandii. Podczas gdy termin Skandynawia opisuje szerszy region, Nordic staje się coraz bardziej popularny, ponieważ jest to znacznie bardziej elastyczna koncepcja. W różnych okresach całkowicie zmieniło zarówno swoje znaczenie, jak i kontekst geograficzny, i bez wątpienia nadal to robi.

Z drugiej strony, strefa Schengen obejmuje wszystkie 26 krajów europejskich ale nie wszystkie państwa UE są jej częścią. Na przykład Irlandia pozostaje. Inne kraje, takie jak Rumunia, Bułgaria, Chorwacja i Cypr, podejmują wysiłki, aby stać się częścią tego obszaru. Należy jednak wziąć pod uwagę istnienie niektórych państw europejskich w tym obszarze, ale nie są one częścią UE. Na przykład Islandia, Norwegia, Liechtenstein i Szwajcaria.