7 Werelderfgoedlocaties in Noorwegen om te bezoeken
Verken de werelderfgoedlocaties in Noorwegen. De criteria voor toelating tot de UNESCO-lijst van werelderfgoederen zijn streng ; “Meesterwerken door mensen geschapen” is één van die criteria. Een andere mogelijkheid zijn plaatsen die de uitwisseling tussen culturen documenteren of plaatsen die getuigenissen zijn van levende of verloren beschavingen.
Tussen haakjes staat het jaar van opname op de UNESCO-lijst
West-Noorse fjorden – Geirangerfjord en Nærøyfjord (2005)
Watervallen geven de fjorden beweging, het diepblauwe water en de zuivere lucht kalmeren, en de met sneeuw bedekte bergen geven de fjorden perspectief en dramatiek. Dit is de natuur op haar best, zacht en hard tegelijk.
De fjorden van Noorwegen zijn een bezienswaardigheid die je altijd bij zal blijven
Het Naroyfjorden Werelderfgoed in Noorwegen
Roros Mijnstad en de Omloop (1980)
De houten gebouwen in en rond het centrum van Roros (Røros) staan op de Werelderfgoedlijst. “Bergstaden” heeft veel van zijn oorspronkelijke staat behouden, met straten uit het begin van de 17e eeuw en houten huizen uit de 18e en 19e eeuw.
Maak een uitstapje naar de Olav’s-mijn, op een kwartiertje rijden van de stad. Hier op de kale berg zie je een overvloed aan sporen van 300 jaar mijnbouw, onder andere een gerestaureerde kabelbaan. Het Roros-museum bezoekt de mijnen in de wijde omgeving, met in de zomer meerdere malen per dag rondleidingen.
Urnes Stave Kerk (1979)
Buiten de stad Urnes staat een prachtige en goed bewaarde Staafkerk uit de Middeleeuwen
Industrieel erfgoed Rjukan-Notodden (2015)
De nieuwste toevoeging aan de werelderfgoedlijst van Noorwegen is Notodden Industrual Site. De bakermat van de Noorse industrie staat op de Werelderfgoedlijst. Deze plaatsen staan voor de transformatie van een arm land naar een van de rijkste. Het waren verspreide boerendorpen die uitgroeiden tot een grote industriële samenleving. De sites vertegenwoordigen een unieke geschiedenis van waterkracht, die werd omgezet in vloeibaar ijzer en meststoffen
De faciliteiten in Rjukan en Notodden vormen een belangrijk deel van het recente erfgoed van Noorwegen
Traena Nordland
Vegaøyan – De Vega-archipel (2004)
De kust van Vega Helgeland is een archipel met veel ondiep water. Vooral bekend om de eidereenden(lees over eidereenden) en de traditie van de productie van eiderdons. Eider Museum is een aangename kleine plaats om kennis op te doen. Eten in gastronomische klasse en een aangename omgeving vindt u in Vega Coastal Hotel.
Buiten Bronnoysund (Brønnøysund) ligt een berg met geweldige gaten, Torghatten, die een bezoek waard is.
Bryggen (1979)
De 61 bewaard gebleven houten gebouwen zijn een prachtig gezicht op Vågen in Bergen. We kennen Bryggen al uit de jaren 1100 en van 1350 tot 1764; het huisvestte hanzekooplui in de houten gebouwen. In 1702 brandde Bryggen af, maar de houten gebouwen werden weer opgebouwd. Bovendien brandden in 1955 delen van Bryggen af en het brandperceel is tegenwoordig Bryggens Museum. Van daaruit worden in de zomer dagelijks begeleide wandelingen gemaakt.
Rotskunst-in-Lofoten
Rotskunst van Alta (1985)
In Alta bevindt zich de grootste concentratie rotskunst van Noord-Europa, gemaakt door jagers en vissers. Het staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. In het Alta Museum in Hjemmeluft worden meer dan 3000 rotstekeningen en meer dan 85 panelen tentoongesteld, die alle tussen 7000 en 2000 jaar oud zijn. Tentoonstelling over het leger en over de Alta-rivier campagne in WO2. De Petroglyph-pilgrimage is aangepast voor gehandicapten met een speciale rollende helling rond het petroglyph gebied. In juli, rondleidingen met gidsen.
Wandelen Romsdalseggen
Struve Geodetische Boog (2005)
Friedrich Georg Wilhelm Struve mat de afstand van de Zwarte Zee tot Hammerfest – de geodetische boog van Struve – om uit te vinden hoe afgeplat de aarde is in de buurt van de polen. Zijn werk duurde van 1845-1855, met de hulp van assistenten. De gegevens van de geodetische boog van Struve vormden, samen met de gegevens van andere meridianenbogen, de basis voor de kartering en opmeting in de meeste landen van West-Europa, totdat de satelliettechnologie het in 1970 overnam.
