Miecz wikingów

Miecz wikingów nigdy nie był zwykłą bronią. W rzeczywistości miecze były wielkim symbolem wielkiego wojownika. Ponieważ miecze te nie były łatwe do wykonania, kosztowały rękę i obie nogi. Były więc doskonałym symbolem prestiżu i statusu. Właściciele byli chowani razem z mieczami lub były one dziedziczone.

Wspomnienia z epoki wikingów

Historia Skandynawii, a zwłaszcza Norwegii, nie może być w pełni opowiedziana bez wspomnienia o epoce wikingów. Książki historyczne są bogate w wiele szczegółów na temat tego, jak Wikingowie żeglowali po Europie, handlowali, napadali i niemal kolonizowali terytorium, na którym działali.

Tak wiele można dyskutować o tym, jak Wikingowie robili to, co robili i co dokładnie popchnęło ich do niektórych tyrańskich działań. Niektórzy ludzie równie dobrze mogą nie chcieć pamiętać o spustoszeniu i strachu, jakie ta grupa siała w Europie. Pomimo wszelkich uczuć, jakie ma się wobec nich na podstawie przekazów historycznych, nie można ich całkowicie odrzucić.

W Skandynawii historia Wikingów jest wciąż żywa, jakby to było wczoraj. Jest w legendach, książkach schowanych na półkach, artefaktach, takich jak stare statki, baza operacyjna i wiele innych.

Jedną z ważnych broni z epoki wikingów , która wciąż przypomina nam o wikingach, jest miecz wikingów. Na wzmiankę o tych mieczach każdy, kto miał pojęcie o epoce wikingów, już wie, jak bardzo te przedmioty były w niej cenione.

Nie trzeba dodawać, że miecz wikingów można porównać tylko do samochodów z najwyższej półki w tym wieku, prawdopodobnie Ferrari lub Lamborghini. Krótko mówiąc, miecze te czerpały swoją wyjątkowość z tego, że były bardziej kształtne, mocniejsze i bardziej elastyczne w porównaniu do innych.

Interesujące cechy miecza wikingów

Słynni wojownicy wikingów mieli miecz wikingów. Był jednoręczny i posiadał szeroką głowicę w dolnej części długości ostrza. Ostrza miały około 30 cali długości, podczas gdy inne były krótsze lub dłuższe. Poza tym ważyły mniej niż 3 funty.

Miecze wikingów były najbardziej śmiercionośną i skuteczną bronią. Ponadto były one bardzo cenione, ponieważ nordyccy właściciele przekazywali je następnym pokoleniom. W okresie średniowiecza miecze wikingów były bardzo drogie, ponieważ ich wytwarzanie wymagało wielkich umiejętności.

Historia mieczy wikingów

Miecze wikingów odnoszą się do zimnej broni wykonanej od^VIII do^XI wieku. Ponieważ tarcza była elementem wyposażenia wojowników, miecz miał być fajny w użyciu i jednoręczny. Cechą charakterystyczną większości mieczy było to, że były krótkie, a jelec i głowica ściśle do siebie przylegały.

Z czasem kowalstwo wikingów uprzemysłowiło się, a forma, rozmiar i kształt rękojeści uległy zmianie. Zmiana ta ułatwiła historykom zachowanie mieczy, ponieważ każdy sezon miał dominujący i specyficzny styl. Nawet pomimo tych zmian, produkcja stali nie pozostała w tyle. Nowe techniki i technologie produkcji stali przyczyniły się do rozwoju wąskich ostrzy, jak pokazano poniżej.

Sposób wytwarzania mieczy wikingów

W epoce wikingów stworzenie lekkiego, elastycznego i mocnego miecza nie było łatwe. Dlatego potrzebny był wykwalifikowany kowal posiadający odpowiednie materiały. Odkrycia archeologiczne wykazały istnienie gorszych mieczy, a to oznacza, że wynajęcie kowala było kosztowne.

Wykwalifikowani kowale w tamtym okresie wykorzystywali do produkcji miecza technikę określaną jako spawanie wzorów. Proces ten polegał na skręcaniu i podgrzewaniu różnego rodzaju żelaznych prętów, a także powolnym spawaniu ich do ostrza. Technika spawania wzorów sprawiła, że ostrze jest elastyczne, mocne i piękne.

Jak wojownicy wikingów dbali o swoje miecze?

Wojownicy wikingów używali swoich mieczy do wykonywania kilku czynności. Z czasem nawet mocne miecze stały się wgniecione, tępe i połamane. Dowody archeologiczne potwierdzają, że niektóre miecze zostały naprawione. Te, które zostały podzielone na dwie części, były dobrze zespawane.

Wikingowie mieli często ostrzyć swoje miecze, aby przygotować je do bitwy. Większość wojowników ostrzyła je samodzielnie, choć zdarzali się profesjonaliści, którzy robili to doskonale. Czasami podczas bitwy niektóre miecze wyginały się i łamały, ale Norsemeni potrafili je wyprostować.

Materiały i dekoracja

Rękojeści mieczy miały różne kształty i były wykonane z poroża, kości, a także metali szlachetnych, w tym srebra i złota. W tamtych czasach miecz był drogi i więcej wysiłku wkładano w dekorację rękojeści.

Głowica, która stanowiła przeciwwagę dla ostrza miecza, pomagała w eksponowaniu inkrustacji z metali szlachetnych. Co więcej, ostrze krwi przez większość czasu żłobi rowki, biegnąc pośrodku. Zaoszczędzony cenny metal sprawił, że miecz był lekki.

Miecze jako ofiary i prezenty

Miecze wikingów zostały wprowadzone w okresie wikingów i są zwykle obecne w niektórych pochówkach. Większość ludzi o wysokim statusie była zwykle chowana z mieczami wikingów, co miało miejsce w epoce wikingów. Ważne jest, aby wiedzieć, że nie wszyscy wojownicy Wikingów mieli miecze, ponieważ była to prestiżowa broń, na którą mogli sobie pozwolić tylko nieliczni.

Miecze wikingów były wręczane jako prezenty lub upominki dla osób o wysokim statusie, aby pozostać z nimi w dobrych stosunkach. Oprócz tego, że wykorzystywano je jako dary, składano je w ofierze na bagnach i jeziorach. Większość mieczy z epoki wikingów została znaleziona w krzyżakach.

Popularne marki mieczy

Głównymi markami mieczy wikingów były Ulfberht i Ingelrii. Obie marki reprezentowały głównie dwa wielkie warsztaty kowalskie. Marki te pojawiały się przez długi czas, być może dlatego, że kowale przekazywali swoją wiedzę synom. Wikingowie wierzyli, że miecze dwóch głównych marek są lepsze od innych.

Miecze Ulfberht

W Europie znajduje się około 170 średniowiecznych mieczy. Pochodzą one z okresu od^IX do^XI wieku i mają ostrza inkrustowane napisami +VLFBERHT+ lub +VLFBERH+T. Kilku kowali ostrzy używało go przez wiele stuleci. Jest również uważany za silny miecz wikingów.

Miecze Ulfberht były wykonane z wysokowęglowej stali bez dodatku żużlu. Ponadto były silne i elastyczne. Nie utknął w materiale podczas uderzenia w pancerz lub tarczę. Jego wytrzymałość sprawiła, że wytrzymał kilka uderzeń.

Pochodzenie

Większość mieczy Ulfberht pochodziła z Nadrenii. Poza tym zakłada się, że frankijskie pochodzenie to głównie Norwegia, ale inni ludzie uważali, że pochodzą one z Niemiec ze względu na wysoką zawartość arsenu w żelazie.

Liczba i rozmieszczenie

W Europie Północnej istniało około 170 mieczy Ulfberht. Około 44 mieczy pochodziło z Norwegii, a około 31 z Finlandii. Nawet przy tych liczbach, liczba mieczy jest wciąż dyskusyjna ze względu na fragmentaryczny stan niektórych z nich.

Ingelrii

Miecze pojawiły się później, po wprowadzeniu mieczy Ulfberht. Pojawili się oni w^XI wieku. Chociaż posiadał te same cechy co miecze Ulfberht, nie był aż tak lepszy. Poza tym składał się z około 20 średniowiecznych mieczy.

Skopiowane miecze

Niektóre z dobrych ostrzy mieczy, które wikingowie nabyli, zostały sprowadzone z obszarów nadreńskich. Na ostrzach widniał napis „ULFBERTH”, oznaczający najlepsze miecze produkowane w tamtych czasach z wysokiej jakości stali.

Miecze Ulfberth były uważane za mistrzowskie. Powodem jest to, że produkowali miecze w imperium Franków od^IX do^XI wieku. Miecze stały się wówczas tak popularne, że wprowadzono zakaz ich eksportu.

Zakaz eksportu został wprowadzony, ponieważ wikingowie mieli dostęp do wysokiej jakości mieczy, które były pomocne w pustoszeniu regionu przybrzeżnego imperium Franków. Ze względu na zakaz, sąsiednie terytoria zaczęły produkować podobne miecze, a nawet skopiowały nazwę „ULFBERTH”. Niestety były one gorszej jakości niż te, które zostały wyprodukowane pierwotnie.