Benim için her zaman mümkün olan en kısa sürede çalışmalara başlamaktan başka seçeneğim yoktu. Unutmayın, oturma iznimin işlenmesi gecikmişti ve bu da Yüksek Lisans programının başlamasına bir ay kadar gitmeme neden oldu.
Program Başlamadan Önce İletişim Kurma
Üniversiteye rapor vermeden önce Danimarka’da ağ kurma girişimleri yapmak bana yardımcı oldu. Benim gibi aynı programa kabul edilen iki Afrikalı bayanı yakaladım. Neyse ki, zamanında Danimarka’ya rapor vermişlerdi. Yokluğumda gerçekleşen öğretilerin çoğu hakkında beni bilgilendirdiler.
Giriş Derslerini Eksik
Ben geldiğimde kurslardan biri zaten bir aylıktı. Hatta bir kurs daha tamamlanmıştı. Tamamlanmış olan için, eğitmen, bir Geçer/Kalır kursu olduğu için Kenya’daki evimden değerlendirme sınavını tamamlamama izin verecek kadar iyiydi. Evden çalışmama rağmen geçmek beni çok mutlu etti.
Danimarka’da Öğrenci Öğrenme Portalı
Üniversite öğrencisi öğrenme portalı ; Blackboard, hızlı bir şekilde yetişmem için bana önemli bir platform sağladı. Burada sadece hocalardan açıklama isteyen e-postalar göndermekle kalmadım, ben yokken derslere katılan akranlarımdan da bir şeyler öğrenebildim. Okuma materyalleri, ders notları ve görevlerin tümü Blackboard’a gönderildi. En azından bununla birlikte, kaçırdığım tek şey, bazı karmaşık kavramları anlamada çok kritik olan konferans salonuna katılımdı.
İlk Gün Kampüse Seyahat
Üniversitedeki ilk günümde beni karşılayan Güney Afrikalı bayanlarla da iletişimimi sürdürdüm. Üniversite , kız kardeşimin yaşadığı yerden iki buçuk saat uzaklıkta bulunuyor. Her sabah okula gitmek için treni kullanmak zorunda kaldım. Sadece üniversitedeki ilk gün deneyimimi bitirmek için-uzun yolculuğu tek başıma yaptım, yön almak için telefonumda veri yoktu.
İlk Gün Kampüs Tespiti
Kız kardeşim az önce bana trenden nerede ineceğimi ve hangi yöne gideceğimi açıkladı. Bu kadar çok hata yapmamak için evdeki telefonumdan yönün ekran görüntüsünü aldım. Google Harita’yı kullanmak için telefonda internet erişimim yoktu, bu yüzden yolculuk boyunca ekran görüntülerine atıfta bulundum. yönü kaçırdım. Yanlış bir dönüş yaptım ve farklı bir rotaya girdim.
İlk Gün Üniversiteye Gidiyorum
Güney Afrikalı arkadaşlar beni kabul etmeyi çoktan kabul etmişti ama ben çok erken davrandım. Üniversite şehrine sabah 6.56’da vardım. Bu, kimsenin beni karşılamaya hazır olamayacağı anlamına geliyordu. Bana yön göstermeleri için rastgele yol kullanıcılarına güvenmek zorunda kaldım. Danimarka’da yön sormama şaşırdıklarını görebiliyordum.
Yabancı gibi hissetmek
Danimarkalı yaşlı bir kadından kampüse gitmesini istediğimde, birkaç belirsiz İngilizce kelime mırıldandı ve beni perişan halde bırakarak uzaklaştı. Tek başına bu, Danimarka kültürüyle ilgili ilk yargılarımı sorgulamama neden oldu. Bir kereliğine kendimi bir yabancı gibi hissettim; Danimarka’da yalnızlık beni yuttu.
Kenya’dan geldiğimde havaalanında çok sıcak ve misafirperverlerdi. Hatta bazıları, ihtiyacım olmadığı halde yardıma ihtiyacım olup olmadığını sormuştu. Bugün burada yardıma ihtiyacım var ama yaşlı kadın bana yardım etmek için zaman ayıramadı.
Yön için Yabancılara Güvenmek
Gün ışığı daha parlak hale geldi ve daha fazla insan bisiklete binerek geldi. Bisiklet parkurlarında, onları aşağı salladığımda çoğu durmayı bile umursamıyordu. Açıkçası, başka bir yere acele ediyorlardı. Tipik olarak insanlar Danimarka’da hareket halindedir.
Kampüse Yol Tarifi Alma
Bisikletli genç bir çocuk-Sanırım okula gidiyordu, ona el sallayıp bana yönü gösterince durdu. İyi İngilizce konuşamıyordu ama Üniversiteye giden yolu bulmama yardım edecek kadar iyiydi.
Üniversitede Resmi Açılış Saatleri
Üniversitede çok erkenciydim. Ana giriş kapalı kaldı. Üniversitenin herkes için her zaman ücretsiz giriş hakkı olduğunu sanıyordum. Bu zihniyet, Kenya’daki önceki üniversitemde işlerin nasıl gerçekleştiğinden kaynaklanıyordu. Yanılmışım. Daha sonra elektronik öğrenci kimliğim olmadan üniversite binasına tuhaf saatlerde (08:30 – 16:30 saatleri dışında ve hafta sonları) giremeyeceğimi öğrendim. Bu sırada öğrenci kimliğim elime geçmedi. Kimlik olmadan, üniversitedeki ilk erken öğrencinin kartını binaya girmeme izin vermesini beklemek zorunda kaldım. Şans eseri bir tane aldım.
