Er was voor mij geen andere optie dan altijd zo snel mogelijk te gaan studeren. Vergeet niet dat de verwerking van mijn verblijfsvergunning vertraging had opgelopen, waardoor ik een maand voor de start van mijn masteropleiding op reis moest.
Contacten leggen voor de start van het programma
Mijn pogingen om in Denemarken te netwerken, nog voordat ik me bij de universiteit meldde, hebben me geholpen. Ik kwam in contact met twee Afrikaanse vrouwen die net als ik tot hetzelfde programma waren toegelaten. Gelukkig hadden ze zich al op tijd in Denemarken gemeld. Ze hielden me op de hoogte van veel van het onderwijs dat tijdens mijn afwezigheid gebeurde.
Het missen van de Inleidende Lezingen
Een van de cursussen werd al een maand gegeven tegen de tijd dat ik kwam. Er was zelfs al een cursus afgerond. Voor de voltooide cursus was de instructeur zo vriendelijk mij toe te staan het examen van thuis uit in Kenia af te leggen, aangezien het een voldoende/onvoldoende cursus was. Ik was blij dat ik slaagde, ondanks dat ik er van thuis uit aan gewerkt had.
Leerlingenportaal in Denemarken
Het studentenportaal van de universiteit, Blackboard, bood mij een belangrijk platform om snel mijn achterstand in te halen. Hier kon ik niet alleen e-mails sturen om verduidelijkingen van de docenten te krijgen, maar ook leren van mijn medestudenten die aan de lessen deelnamen toen ik er niet was. Het leesmateriaal, de aantekeningen en de taken werden allemaal op Blackboard geplaatst. Het enige wat ik miste, was de participatie in de collegezaal, wat erg belangrijk is om sommige complexe concepten te begrijpen.
Eerste dag naar de campus
Ik hield contact met de Zuidafrikaanse dames die mij ook ontvingen op mijn eerste dag aan de universiteit. De universiteit ligt op twee en een half uur rijden van waar mijn zus woonde. Ik moest elke morgen de trein nemen om op school te geraken. Om even bij te praten over de eerste-dag-ervaring op de universiteit: ik maakte de lange reis alleen, had geen data op mijn telefoon om de richting te bepalen.
Campus lokaliseren op de eerste dag
Mijn zus heeft me net uitgelegd waar ik de trein uit moet en welke richting ik op moet. Om niet zoveel fouten te maken, heb ik thuis op mijn telefoon screenshots gemaakt van de richting. Ik had geen internettoegang op mijn telefoon om Google Map te gebruiken, dus bleef ik de screenshots raadplegen tijdens de reis. Ik miste de richting. Ik nam een verkeerde afslag en kwam op een andere route terecht.
Op weg naar de universiteit op de eerste dag
De Zuid-Afrikaanse fellows hadden al aanvaard om mij te ontvangen, maar ik was te vroeg. Ik kwam aan in de universiteitsstad om 6.56 uur. Dit betekende dat er niemand stand-by kon zijn om me te verwelkomen. Ik was afhankelijk van willekeurige weggebruikers om me de weg te wijzen. Ik kon hun verbazing zien dat ik de weg vroeg in Denemarken.
Feeling Like a Stranger
Toen ik een oude Deense vrouw vroeg om de weg naar de campus, mompelde ze een paar onduidelijke Engelse woorden en liep gewoon weg, mij radeloos achterlatend. Alleen al hierdoor begon ik te twijfelen aan mijn aanvankelijke oordeel over de Deense cultuur. Voor een keer voelde ik me een vreemdeling; eenzaamheid in Denemarken overspoelde me.
Op het vliegveld bij mijn aankomst uit Kenia, waren ze zo hartelijk en gastvrij. Sommigen hadden zelfs gevraagd of ik hulp nodig had, terwijl ik die niet eens nodig had. Vandaag sta ik hier hulpbehoevend, maar de oude vrouw kon niet zomaar tijd voor me vrijmaken.
Vertrouwen op vreemden voor richting
Het daglicht werd helderder en meer mensen kwamen op hun fietsen voorbij. Met de fietspaden, konden de meesten het niet eens opbrengen om te stoppen als ik naar ze zwaaide. Het is duidelijk dat ze zich elders haastten. Typisch voor Denemarken is dat mensen in beweging zijn.
Richting Campus
Een jongen op zijn fiets – ik denk dat hij naar school ging – stopte nadat ik hem had uitgezwaaid en me de richting had gewezen. Hij kon niet goed Engels spreken, maar het was goed genoeg om me te helpen mijn weg naar de universiteit te vinden.
Officiële openingstijden van de universiteit
Op de universiteit, was ik te vroeg. De hoofdingang bleef gesloten. Ik dacht dat de universiteit gewoon altijd gratis toegang had voor iedereen. Deze manier van denken kwam voort uit de manier waarop dingen op mijn vorige universiteit in Kenia gebeurden. Ik had het mis. Later vernam ik dat ik zonder mijn elektronische studentenkaart geen toegang had tot de gebouwen van de universiteit op oneven uren (buiten 8.30 tot 16.30 uur en in het weekend). Op dit moment had ik de studentenkaart nog niet ontvangen. Zonder ID moest ik wachten op de eerste de beste student aan de universiteit die mij met zijn of haar kaart het gebouw binnenliet. Gelukkig heb ik er een.
