De Noorse elandhond is een ras waar hondenliefhebbers altijd iets over te vertellen hebben. Wat men ook zegt over dit hondenras, het gaat nooit verloren dat de honden een lange geschiedenis hebben die teruggaat tot de tijd van de Vikingen. Tijdens hun onophoudelijke rooftochten namen de Vikingen dit hondenras altijd mee om speciale redenen.

De Noorse Elandhond staat bekend om zijn weelderige zilvergrijze vacht en zijn waardige houding. Het is een van de oudste honden van Europa en bovendien denationale hond van Noorwegen. Tijdens de Vikingtijd voeren ze mee met figuren en Vikingen in de Noorse legende en kunst.

Tijdens de Vikingtijd diende de hond als verdediger, beschermer, herder en jager. Daarom staat hij bekend om zijn moed bij de jacht op en het volgen van elanden en ander groot wild, waaronder wolven en beren. Het was de eerste hond die in 1877 werd gepresenteerd tijdens de Noorse hondententoonstelling.

Rasgegevens van de Noorse Elandhond

De status van Noorse Elandhond is algemeen. Zijn levensverwachting is ongeveer 12 tot 14 jaar en zijn gewicht is 22 tot 25 kg. De vacht is middelmatig, en hun hoogte is van 19,5 tot 20,5″. In tegenstelling tot de andere honden moet de Noorse Elandhond meer dan eens per week worden geborsteld.

De Noorse Elandhond kan in elke stad en zelfs in elk land verblijven. Wat de minimale tuin- en huisgrootte betreft, is een grote tuin en huis nodig. Bovendien heeft hij ongeveer 1 uur beweging nodig, het ras is een jachthond, en de Størrelse is groot.

Geschiedenis van de Noorse Elandhond

De hond komt oorspronkelijk uit Noorwegen. Elkhound kan worden getraceerd van meer dan 1000 jaar waarin een ras van een hond met dezelfde grootte en vorm werd gebruikt door de Vikingen in de jacht en bewaking. Het ras kan teruggaan tot 5000 voor Christus omdat de archeologen, naast de artefacten van een primitieve cultuur, skeletten hebben gevonden die lijken op Elkhoundvormen.

De Noorse Elandhond is gebruikt voor het bewaken van huizen, kuddes en kuddes. Na de eerste hondenshow in 1877, gehouden door de Noorse Jagers Vereniging, kwam de Noorse Elandhond in de belangstelling te staan. Na dat moment stelden de fokkers rasrecords en normen op en vormden ze hem tot een serieuze concurrent in de keuringsring.

Momenteel is de Noorse Elandhond een geweldige familievriend, maar ook in andere hondencarrières en -sporten. Ze omvatten redding, bewaking, fly ball, behendigheid, conformatie en tracking. Bovendien kunnen ze nog steeds jagen.

Persoonlijkheid van de Elkhound

De Noorse Elandhond is graag in de buurt van plaatsen waar actie is, omdat ze zichzelf als samenlevend beschouwen. Door hun onafhankelijkheid is het een uitdaging om ze te trainen. Maar na de training worden ze wel consequent en standvastig. Als men niet standvastig is, zal de hond er zeker overheen lopen.

Een fantastisch ding over de Noorse Elandhond is dat ze beschermend en toegewijd zijn. Ze zijn ook trouw en gehecht, waardoor ze de gelukkigste wezens zijn om bij te zijn. Als waakhond geboren, blaft hij om veiligheid te bieden tegen indringers.

De Elkhound vereist ook een vroege socialisatie als ze jong zijn. Ze moeten worden blootgesteld aan verschillende ervaringen, geluiden, bezienswaardigheden en mensen. Dit zorgt ervoor dat de pup uitgroeit tot een veelzijdige hond. Enkele van de te gebruiken strategieën zijn het regelmatig uitnodigen van bezoekers en hen inschrijven in de puppykleuterklas.

Het gebruik van de Noorse Elandhond

De Noorse Elandhond combineert keeshond- en jachthondachtige eigenschappen. Dit maakt het ras onstuimig, alert, onafhankelijk, speels en moedig. De hond is altijd klaar voor avontuur en wordt gelukkiger als het avontuur buiten bij koud weer is.

Dagelijkse beweging is nodig voor de Noorse Elandhond om destructief gedrag en frustratie te voorkomen. Bovendien is hij vriendelijk tegen vreemden, hoewel hij in sommige gevallen nog ruzie maakt met de onbekende honden. Gezinnen die een Elkhound in hun huishouden nodig hebben, moeten hem trainen om niet aan de lijn te trekken.

Uiterlijk en grootte van de Noorse Elandhond

De hond heeft een trotse houding en is licht gebouwd maar niet slank. Vanwege zijn aard mag het ras niet te zwaar zijn, en moet het vierkant gebouwd zijn. Sinds het eerste ras werd gepubliceerd, is de standaard een beetje veranderd.

De vroegere normen zijn dezelfde gebleven, zoals blijkt uit het huidige fokdoel. Nu is het fokdoel “specifieke nadruk op een donker masker, kleine oren, vierkant gebouwd, sterk lichaam, een hoog aangezette staart die stevig gekruld is over de middellijn, dikke, grijze vacht zonder roetkleuren, goed gehoekt en moeiteloze bewegingen”. De aanbevolen maat voor teven en reuen is respectievelijk 49 cm en 52 cm.

Oefening

De Noorse Elandhond komt oorspronkelijk uit Noorwegen. Het waren jagers, waardoor ze de muis volgden en opspoorden, en ze konden, indien nodig, dagenlang enkele kilometers draven. Omdat ze tijdens de jacht hun eigen beslissingen moeten nemen, zijn ze onafhankelijk en houden ze van vrijheid. De eigenaars mogen hen dus tijdens het sporten niet door de buurt laten zwerven.

Gezondheid

Hoewel de Noorse elandhonden over het algemeen gezond zijn, zijn ze net als de andere rassen vatbaar voor bepaalde gezondheidsaandoeningen. Dit zijn de gezondheidstoestanden:

Talgkliercysten

De folliculaire cysten vormen zich onder de huid van de hond, variërend van kleine tot grote walnoot en barsten in sommige gevallen. De gebruikelijke behandeling is chirurgische verwijdering.

Progressieve Retinale Atrofie (PRA)

PRA is een familie van oogziekten waarbij het netvlies geleidelijk achteruitgaat. In het beginstadium van de ziekte worden de beïnvloede honden nachtblind, en naarmate de ziekte vordert, verliezen ze hun zicht overdag. De meeste honden die door deze ziekte worden getroffen, passen zich goed aan hun verloren of beperkte gezichtsvermogen aan, zolang de omgeving hetzelfde is.

Fanconi syndroom

Het Fanconi Syndroom is een ernstige erfelijke ziekte, die de nieren en de tubuli die stoffen heropnemen, aantast. Dit probleem leidt tot onjuiste aminozuren-, natrium-, fosfaat-, glucose- en calciumniveaus. De symptomen zijn dorst en overmatig urineren die zich voordoen van één tot zeven jaar. Naarmate de ziekte voortschrijdt, beginnen de nieren te falen, en de symptomen zijn braken, verlies van eetlust, lusteloosheid, spierpijn, gewichtsverlies en spieratrofie.