Kościoły Stave
Kościoły klepkowe w Norwegii
Kościoły klepkowe są najważniejszymi przykładami europejskiej architektury średniowiecznej, jeśli chodzi o konstrukcje drewniane.
Większość kościołów klepkowych zbudowanych w Norwegii w średniowieczu to kościoły klepkowe. Drewno było wtedy naturalnym materiałem budowlanym – i nadal jest najbardziej powszechne – Norwegowie nadal wolą mieszkać w drewnianych domach. W epoce wikingów budowa łodzi rozwinęła technikę budowania w drewnie w sztukę. Osiągnęło to swój szczyt w kościołach klepkowych. Kościoły klepkowe to najważniejszy wkład Norwegii w architekturę europejską.
Chrześcijaństwo zostało wprowadzone do Norwegii około roku 1000. Sto lat później w kraju musiało być co najmniej 750 kościołów klepkowych. Obecnie jest ich około 30. To wręcz niewiarygodne, że zachowało się ich tak wiele. Inne kraje północnej Europy również posiadały drewniane kościoły w średniowieczu. Wśród nich nie ma nikogo, kto by się ostał. Dlatego norweskie kościoły klepkowe są strzeżone jako wyjątkowa pamiątka wczorajszej architektury.
Sporne pochodzenie
Istnieje wiele rodzajów kościołów klepkowych, ale ich wspólną cechą jest to, że mają szkielet lub ramę z drewna z deskami ściennymi stojącymi na parapetach. Ściany te znane są jako ściany klepkowe. Oryginalny kościół klepkowy miał prawie kwadratowy plan piętra. Ostatecznie stał się on bardziej wydłużony i powstał typ kościoła z nawą główną pomiędzy dwoma rzędami kolumn i nawami bocznymi.
Istnieją różne opinie na temat pochodzenia kościołów klepkowych. Niektórzy uważają, że ich wzorem są kościoły angielskie. Inni twierdzą, że kościoły klepkowe są tak charakterystyczne, że muszą być połączone ze starszymi nordyckimi tradycjami budowlanymi i zakładają, że kościoły klepkowe są adaptacją starożytnych pogańskich świątyń do wymagań chrześcijaństwa. Wszyscy wydają się zgadzać, że kościoły klepkowe ostatecznie otrzymały impulsy z europejskiej architektury kościelnej i podkreślają związek między trójnawowym norweskim kościołem klepkowym a romańską kamienną bazyliką.
W tę dyskusję wciągnięto również ornamenty, rzeźby w drewnie w portalach, kolumnach i ścianach. Dekoracyjne ornamenty zwierzęce w najstarszych kościołach ktoś twierdzi, że muszą mieć przedchrześcijańskie korzenie. Później zastąpiono je motywami romańskimi i klasyczną kruchtą z przeplatającymi się motywami winorośli i smoków
Dodaj komentarz