De Staafkerken
De Staafkerken in Noorwegen
De Staafkerken zijn de belangrijkste voorbeelden van de Europese middeleeuwse architectuur als we kijken naar houten constructies.
De meeste staafkerken die tijdens de middeleeuwen in Noorwegen werden gebouwd, waren staafkerken. Hout was toen het natuurlijke bouwmateriaal en is dat nog steeds. Noren wonen nog steeds het liefst in houten huizen. In de Vikingtijd ontwikkelde de techniek van het bouwen in hout zich tot een kunst. Dit bereikte zijn hoogtepunt in de staafkerken. De staafkerken zijn de belangrijkste bijdrage van Noorwegen aan de Europese architectuur.
Het christendom werd rond het jaar 1000 in Noorwegen geïntroduceerd. Een eeuw later moeten er minstens 750 staafkerken in het land zijn geweest. Vandaag zijn er ongeveer 30 terug. Het is bijna niet te geloven dat er zoveel bewaard is gebleven. Andere landen in Noord-Europa hadden in de middeleeuwen ook houten kerken. Van hen staat er niemand meer overeind. Daarom worden de Noorse staafkerken bewaakt als de unieke herinnering die ze zijn aan de architectuur van gisteren.
Omstreden oorsprong
Er zijn veel soorten staafkerken, maar ze hebben allemaal gemeen dat ze een skelet of raamwerk van hout hebben met muurplanken die op dorpels staan. Deze muren staan bekend als staafmuren. De oorspronkelijke staafkerk had bijna een vierkante plattegrond. Uiteindelijk werd het langwerpiger en kreeg je een type kerk met een middenschip tussen twee rijen zuilen en zijbeuken daarbuiten.
Over de oorsprong van de staafkerken lopen de meningen uiteen. Sommigen geloven dat ze Engelse kerken als voorbeeld hebben. Anderen beweren dat de staafkerken zo kenmerkend zijn dat ze samen moeten hangen met oudere Noorse bouwtradities en nemen aan dat de staafkerken een aanpassing zijn van de oude heidense tempels aan de eisen van het christendom. Iedereen lijkt het erover eens te zijn dat de staafkerken uiteindelijk impulsen kregen van de Europese kerkarchitectuur en benadrukt het verband tussen de driebeukige Noorse staafkerk en de Romaanse stenen basiliek.
Ook de versieringen, houtsnijwerk in portalen, zuilen en muren worden in deze discussie betrokken. De decoratieve dierenversieringen in de oudste kerken moeten volgens iemand voorchristelijke wortels hebben. Later vervangen door de Romaanse motieven en het klassieke staafvormige kerkportaal met zijn vlechtwerk van wijnranken en drakenmotieven.
Geef een reactie